8 Şubat 2012 Çarşamba

umutsuz vakalar...

İnsanoğlunun yaradılışında var bencillik... Kendi mutluluğu için başkalarını görmeyiş...Ezmek istercesine umursamayış...Bilmez ki anlık heves peşinde koştuğunu... 
Bu aralar BEN DEMİŞTİM DEMEYİ söylemekten nefret eder oldum...
Bilmeyene arkadaşlığı anlatmak ne zor hikayedir.
Neyse kocaman bir NEYSE...!!!
Mutluluk perisi bu ara cimrilik yapıyor.Tozlarından azıcık serpip gidiyor ne hikmetse...
Bir çığlık atmalıyım sebepsizce,kahkaha atmalıyım umursamazca,tebessüm etmeliyim karşımdakini
mutlu edercesine...ama önce sorumluluğumu bilmeliyim İNSANCA.
Bugün her şey fırtına gibi geçip gidiyor toparlayamıyorum kendimi...
Bir gönle girdiyse aşkı devran ne mümkün toparlanmak
Havalar gibi dengesiz oldum..Bir an yatıp günlerce uyanmasam derken,içimdeki diğer kişi mutluluktan uç koş bağır çağır diyor... Şaştım kaldım afalladım vay canına şimdi yandım :) Akıllara zarar valla nesli gitti koçak la kaldım :))
Gerçekten toparlanamıyorum ben bugün. Ama şuan büyük bir hazla çıtırdayan çikolata sesi ile inters yemeyi isterdim... mmmmmm büyük mutluluk. 
                                                                           Sevgiyle kalın N.K 08/02/12 22:23

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder